Zakończenie
W powyższej pracy zająłem się omówieniem problemu tak zwanej „dziury ozonowej”. Jak widać problem ten ma charakter niepokojący, i często pada zdanie, że sytuacja jest gorsza niż się spodziewano. Przedstawiłem przyczyny i następstwa zaniku ozonu w stratosferze i wygląda na to, że uruchomiliśmy proces, nad którym teraz nie możemy zapanować. Oprócz tego wszystko wskazuje na to, że sytuacja ta będzie się jeszcze pogarszać przez następne dziesiątki lat. Nie umiemy przy tym odpowiedzieć, do czego doprowadzi, bo choć ten problem cywilizacyjny jest dokładnie zbadany to część prognoz opartych jest na hipotezach.
Problematyka mej pracy skupia się na zmianach zachodzących w ozonosferze i na ich następstwach. Przedstawiłem przyczyny tych zmian, zarówno naturalne jak i antropogeniczne. Te naturalne odgrywają istotniejszą rolę tylko podczas spektakularnych katastrof geologicznych czy przyrodniczych, a z ich skutkami przyroda radzi sobie wyjątkowo dobrze, co można uznać za swoisty dowód prawdziwości hipotezy Gai, która głosi, że biosfera jest swoistym superorganizmem, precyzyjnie i od miliardów lat regulującym warunki życia na naszej planecie. Problemy zaczynają się w momencie pojawienia się oddziaływań antropogennych. Niemniej światowe reakcje na zagrożenie warstwy ozonu i idące za tym postanowienia i działania są przykładem bardzo optymistycznym, jeśli chodzi o wspólną reakcję wobec światowego zagrożenia.
Są to postanowienia na szczeblach rządowych a zwykły obywatel może od razu sam się przyczynić do rozwiązania problemu ozonu. Może na przykład zrezygnować z używania sprayów zawierających freony i wszystkich środków czyszczących, zawierających substancje niszczące ozon. Może także domagać się unieszkodliwiania zepsutych lub wyeksploatowanych lodówek, aby nie doszło do przedostania się do atmosfery substancji zawierających freony. Takie osobiste decyzje, choć mogą wydawać się śmiesznie nieistotne, jeśli chodzi o ilość „uratowanego” ozonu, są dowodem naszej odpowiedzialności wobec środowiska i uczą pewnej ekologicznej samodyscypliny.
komentarze
Copyright © 2008-2010 EPrace oraz autorzy prac.